รีวิวนี้มีสปอยเลอร์ โอ้ใช่มันเป็นเช่นนั้นเพราะฉันไม่สามารถจินตนาการถึงวิธีการทบทวน
“เที่ยงคืนในปารีส” เว็บสล็อตแท้ โดยไม่ต้องพูดถึงจินตนาการที่น่ารื่นรมย์ที่เป็นหัวใจของตลกใหม่ของวู้ดดี้อัลเลน รถพ่วงไม่ได้ให้มันออกไป แต่ตอนนี้ความคิดเห็นจากคานส์ได้ปรากฏตัวขึ้นและแมวก็ค่อนข้างออกจากกระเป๋า หากคุณยังคงอ่านอยู่ให้โอกาสตัวเองในการคาดเดาความลับโดยอ่านรายชื่อตัวละครในเครดิต: “Gert” ผู้พักอาศัยคนไหนในปารีสที่ทําให้คุณนึกถึง?ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นฝันกลางวันสําหรับวิชาเอกอเมริกัน มันเปิดกับคู่ในวันหยุดในปารีสกับพ่อแม่ของเธอ กิล (โอเว่น วิลสัน) และ อิเนซ (ราเชล แมคอดัมส์) กําลังมีความรักอย่างเป็นทางการ แต่บางทีสิ่งที่กิลรักจริงๆ คือปารีสในช่วงฤดูใบไม้ผลิ เขาเป็นนักเขียนบทแฮ็คจากฮอลลีวูดที่ยังคงเก็บความฝันของวันหนึ่งเขียนนวนิยายที่ดีและเข้าร่วมแพนธีออนของนักเขียนชาวอเมริกันที่ผีดูเหมือนจะอ้อยอิ่งอยู่ในอากาศที่เขาหายใจ: Fitzgerald, Hemingway และตํานานอื่น ๆ ของปารีสในช่วงทศวรรษที่ 1920
เขาอยากอยู่ที่ปารีส อิเนซอยากอาศัยอยู่ในชานเมืองอเมริกันชั้นสูง เหมือนพ่อแม่ของเธอ เขากระตุ้นให้เกิดความสัมพันธ์บทกวีกับทุกคาเฟ่ที่เฮมิงเวย์อาจมี Pernod ครั้งหนึ่งและเธอชอบไปช้อปปิ้ง คืนหนึ่งเขาเดินออกไปด้วยตัวเองหลงทางนั่งอยู่บนบันไดโบสถ์และเมื่อระฆังดังขึ้นเที่ยงคืนเปอโยต์เก่าตัวใหญ่ก็ดึงขึ้นมาเต็มไปด้วยผู้เปิดเผย พวกเขาเชิญเขาเข้าร่วมปาร์ตี้ของพวกเขา พวกเขารวมถึงสก็อตและเซลด้าฟิตซ์เจอรัลด์ อัลเลนไม่พยายามอธิบายเวทย์มนตร์นี้ ไม่จําเป็นหรอก และเราไม่ต้องตัดสินใจว่าเกิดอะไรขึ้นจริงหรือจินตภาพ ไม่เป็นไร กิลถูกกวาดไปพร้อมกับการปลุกของพวกเขาและพบว่าตัวเองกระโดดเข้าสู่ยุคแจ๊สและตํานานทั้งหมด นวนิยายของเขากําลังจะเกี่ยวกับชายคนหนึ่งที่เปิดร้านความคิดถึงและที่นี่เขาอยู่ในเวลาและสถานที่ที่เขาคิดถึงมากที่สุด
สมาชิกผู้ชมบางคนอาจหลงเสน่ห์เป็นพิเศษจาก “เที่ยงคืนในปารีส” พวกเขาจะเป็นคนที่คุ้นเคยกับฟิตซ์เจอรัลด์, เฮมิงเวย์, เกอร์ทรูดสไตน์และอลิซบี Toklas และศิลปินที่มักจะไปร้านเสริมสวยที่มีชื่อเสียงของสไตน์: Picasso, Dali, Cole Porter, Man Ray, Luis Bunuel และใช่ “ทอมเอเลียต” อัลเลนสันนิษฐานว่ามีความคุ้นเคยกับรุ่นของพวกเขาและนักดูหนังบางคนจะลึกลับเพราะความรู้ทางวัฒนธรรมมักไม่จําเป็นในภาพยนตร์อีกต่อไป คนอื่นจะมีเสน่ห์เหมือนฉัน Zelda เป็น daffy ขี้เล่นสก็อตอยู่ในความรักกับเธอและถึงวาระด้วยความรักของเขาและ Hemingway พูดเสมอในประโยคที่เป็นทางการของผู้ชายที่ดี
วู้ดดี้ อัลเลน คงมีช่วงเวลาที่ดีในการเขียนบทภาพยนตร์เรื่องนี้ แน่นอนว่ากิลเป็นตัวละครวู้ดดี้ (มีเกือบตลอดเวลาในภาพยนตร์อัลเลน) และจินตนาการของเขาคือการเติมเต็มความปรารถนาที่มีเสน่ห์ ฉันชอบบทสนทนาเหลื่อมเวลาของหนังทั้งหมด อาจเป็นบทสนทนาที่กิลมีกับบูนูเอล เขาให้ความคิดสําหรับภาพยนตร์: กลุ่มแขกนั่งลงเพื่อรับประทานอาหารเย็นและหลังจากมื้ออาหารสิ้นสุดลงพวกเขาพบว่าตัวเองไม่สามารถออกจากบ้านได้อย่างลึกลับ “แต่ทําไมจะไม่ได้ล่ะ” บูนูเอลถาม “พวกเขาทําไม่ได้” กิลอธิบาย บูนูเอลบอกว่ามันไม่สมเหตุสมผลสําหรับเขา หากความคิดเรื่องและบางทีชื่อ Bunuel ไม่สั่นระฆังนั่นเป็นฉากที่จะไม่เชื่อมต่อกับคุณ แต่อัลเลนดูเหมือนจะรู้ว่าเขากําลังจีบเบสบอลภายในและพยายามทําให้ภาพยนตร์มีเสน่ห์แม้สําหรับคนที่ส่งข้อความทั้งหมดในช่วงมัธยมปลาย
โอเว่น วิลสัน เป็นกุญแจสําคัญในการอุทธรณ์ของหนัง เขาทําให้กิลมีความจริงใจกระตือรือร้น
เกี่ยวกับการบูชาฮีโร่ของเขาของยักษ์ใหญ่ในปี 1920 เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขากําลังพบคนเหล่านี้และพวกเขาก็ดีกับเขามาก – แม้ว่าในเวลานั้นแน่นอนว่าพวกเขายังไม่คิดว่าตัวเองเป็นตํานาน พวกเขาเจอนักเขียนหนุ่มที่มีความทะเยอทะยานอย่างกิลคืนแล้วคืนเล่าในร้านเสริมสวยของมิสสไตน์
สมบัติอีกประการหนึ่งในภาพยนตร์เรื่องนี้คือการแสดงของเคธี่เบตส์ เธอเป็นมากเท่าที่ฉันจินตนาการ Gertrude Stein: อเมริกัน, ในทางปฏิบัติ, ไร้สาระ, ครอบครองด้วยจมูกสําหรับความสามารถ, ใจดี, อดทน. เธอเหมือนสไตน์ที่ถูกเฮมิงเวย์กระตุ้นในงานฉลองที่เคลื่อนย้ายได้บันทึกความทรงจําของเขาในช่วงเวลานี้ เธอรวบรวมอํานาจที่ทําให้เธอเป็นสัญลักษณ์
จากนั้นก็มีเอเดรียน่า (แมเรียน คอทิลลาร์ด) ผู้เป็นเมียน้อยของบราคและโมดิกลิอานีอยู่แล้ว และตอนนี้ก็เป็นคนรักของปิกัสโซ และอีกไม่นานก็อาจจะนิ่งหัวใจของฉัน! -ตกหลุมรักกิล เมื่อเทียบกับคนรักก่อนหน้านี้ของเธอเขาแสดงความอ่อนน้อมถ่อมตนที่ชนะเช่นกันเขาอาจจะ ในขณะเดียวกันชีวิตในปัจจุบันยังคงดําเนินต่อไปด้วยเจ้าสาวของกิลและลูกสะใภ้ในอนาคตที่น่ารําคาญมากขึ้นจากการหายตัวไปของเขาทุกคืน และยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับการเดินทางที่ไกลออกไปในอดีตซึ่งบ่งบอกว่าความคิดถึงสามารถเปลี่ยนส่วนผสมในงานเลี้ยงที่เคลื่อนย้ายได้นี่คือหนังเรื่องที่ 41 ของวู้ดดี้ อัลเลน เขาเขียนภาพยนตร์ของเขาเองและกํากับพวกเขาด้วยไหวพริบและพระคุณ ฉันคิดว่าเขาเป็นสมบัติของโรงหนัง บางคนพาเขามารับแม้ว่า “เที่ยงคืนในปารีส” มีรายงานว่ามีเสน่ห์แม้แต่ทหารผ่านศึกเจดของฉายข่าวคานส์ ไม่มีอะไรที่จะไม่ชอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่ว่าคุณจะเชื่อมต่อกับมันหรือไม่ก็ตาม ฉันเบื่อหน่ายกับ
