ทำไมนักนิเวศวิทยาถึงชอบนักล่าที่ไม่มีฟันเหล่านี้
นักนิเวศวิทยา Nick Gotelli เดินบนน้ำ สล็อตฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ และดูเหมือนว่าเขาจะมั่นใจทุกประการว่าผู้มาเยือนทั้งสองของเขาจะทำเช่นนั้นในไม่ช้า คนที่พูดและเคลื่อนไหวอย่างแม่นยำ ฟังดูน่าเชื่อถือ ง่ายที่จะมองข้ามรายละเอียดที่น่าตกใจเล็กน้อยเกี่ยวกับการทัศนศึกษาที่เขาเป็นผู้นำสำหรับผู้มาเยือนสองคนของเขา นักนิเวศวิทยาจากสเปนและนักข่าว เขาพาแขกไปดูวิชาเรียน: หม้อกินเนื้อ พวกมันดูดซับสารอาหารจากมดหรือสัตว์ตัวเล็กอื่นๆ ที่ลื่นไถลเข้าไปในใบรูปเหยือกและจมลงในของเหลวที่ก้นบ่อ พืชที่ Gotelli ศึกษาใช้ชีวิตซึ่งมีอายุมากกว่า 50 ปีซึ่งหยั่งรากลึกในเสื่อของมอสสปาญัมที่ลอยอยู่บนพื้นที่ชุ่มน้ำเช่นฟองน้ำยักษ์ที่เปียกชื้น เสื่อตะไคร่น้ำสามารถสร้างขึ้นให้มีความหนาลอยตัวที่นุ่มสบายซึ่ง Gotelli กล่าวว่าบุคคลสามารถเดินออกไปบนพวกเขาและชื่นชมต้นไม้ได้ตามต้องการ Fernando Maestre เพื่อนร่วมงานที่มาเยี่ยมเยียนของ Gotelli จากมหาวิทยาลัย King Juan Carlos ในกรุงมาดริด กำลังใช้เวลาช่วงฤดูร้อนร่วมกับ Bogmeister Gotelli ที่มหาวิทยาลัยเวอร์มอนต์ในเบอร์ลิงตัน แม้ว่า Maestre จะเชี่ยวชาญในที่แห้งแล้งก็ตาม Gotelli อธิบายว่านักวิจัยทั้งสองกำลังพัฒนาวิธีการทางสถิติสำหรับการวิเคราะห์ชุมชน เขากล่าวว่าพืชเหยือกสร้างสิ่งมีชีวิตที่ดีสำหรับการศึกษาแนวคิดที่นำไปใช้กับชุมชนหลายประเภท
Gotelli และนักวิจัยคนอื่นๆ กำลังออกแบบการศึกษาดังกล่าวในหลายระดับ Bogs ที่โฮสต์โรงเหยือกเสนอระบบที่แยกได้อย่างสวยงามสำหรับการศึกษาผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อม และโกเตลลีก็กำลังทำงานเกี่ยวกับที่อยู่อาศัยภายในใบของต้นเหยือก
กับดักมรณะสำหรับผู้มาเยือนบางคน สระน้ำเหล่านี้ยังเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์น้ำที่มีชีวิตอยู่อย่างมาก นักนิเวศวิทยาใช้สระน้ำสำหรับการทดลองที่พวกเขาสามารถทำได้ในความฝันเท่านั้น นักวิจัยเพิ่มนักล่าชั้นแนวหน้าหรือลดที่อยู่อาศัยด้วยการหยดปิเปตเพียงไม่กี่หยด ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่มีวันทำได้กับสิงโตบน Serengeti หรือพื้นที่เพาะปลูกในเยลโลว์สโตน
ต้นเหยือกเป็น “ระบบนิเวศที่คุณสามารถถือได้ด้วยมือคุณ” Gotelli กล่าว
แอ่งน้ำ
Gotelli กำลังนำทางไปสู่อัญมณีที่ยังไม่ถูกทำลายของบึงที่มีพืชเหยือกทางตอนเหนือมากมาย ( Sarracenia purpurea ) ภูมิทัศน์ดูเขียวขจีพอสมควร แต่ตอนนี้เราได้หันไปตามถนนในฟาร์มและผ่อนคลายจนถึงชายป่าข้างทุ่งที่เพาะปลูก โกเตลลีออกไป ทางเล็ก ๆ น้อย ๆ เข้าไปในป่าคือที่ลุ่ม เขากล่าว แต่สิ่งต่าง ๆ ไม่ควรจะเปียกกว่านี้เหรอ?
ไม่ และนั่นเป็นส่วนหนึ่งของความสวยงามของบึงแบบนี้ เขาอธิบาย เมื่อธารน้ำแข็งได้สำรวจภูมิประเทศนี้เมื่อ 10,000 ปีที่แล้ว พวกมันก็ขุดหลุมขนาดใหญ่บนพื้นแข็ง ไม่มีแม่น้ำไหลเข้าหรือออกจากพวกเขา เต็มไปด้วยน้ำฝนและหิมะละลาย พวกมันกลายเป็นโลกน้ำที่แทบจะแยกตัวออกจากอุทกวิทยาในท้องถิ่นที่เหลือ บึงที่เราไปเยือนคือ “เหมือนชามที่ปิดสนิท” Gotelli กล่าว
การแยกตัวของมันทำให้บึงกลายเป็นพื้นที่ภาคสนามที่ดีสำหรับการศึกษาที่ Gotelli และ Aaron Ellison จากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดได้ทำไนโตรเจนส่วนเกินของมนุษยชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทศวรรษที่ผ่านมา การทำฟาร์มและการเผาไหม้เชื้อเพลิงฟอสซิลได้เพิ่มไนโตรเจนในรูปแบบปฏิกิริยาทางชีวภาพในอากาศและน้ำ
การศึกษาก่อนหน้านี้เกี่ยวกับผลกระทบของไนโตรเจนส่วนเกินที่มีต่อป่าไม้และลำธารนั้นซับซ้อนโดยข้อเท็จจริงที่ว่าระบบนิเวศเหล่านี้ได้รับไนโตรเจนผ่านเส้นทางต่างๆ มากมาย ในบึง ไนโตรเจนส่วนเกินเกือบทั้งหมดมาจากฝนและหิมะ ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2541 ถึง พ.ศ. 2543 โกเตลลีและเอลลิสันใช้พลังดูดซับไนโตรเจนของใบเหยือกเป็นวิธีที่สะดวกในการปรับแต่งสารอาหาร
เมื่อใบเหยือกใบใหม่ก่อตัวขึ้นในโรงงานทดสอบแห่งหนึ่ง นักวิจัยได้ปิเปตแหล่งของเหลวตามธรรมชาติและแทนที่ด้วยสารละลายที่เป็นน้ำจากทั้งหมด 9 ชนิด เช่น เติมไนโตรเจนเสริมหรือไนโตรเจนและฟอสฟอรัส ทุกๆ 2 สัปดาห์ แต่ละเหยือกจะได้รับการเติม นักวิจัยปิดปากพืชโดยการยัดใยแก้วเข้าไปในปากของกับดักใบไม้ นักวิจัยได้ป้องกันไม่ให้แมลงทำการทดลองให้ยุ่งยากโดยการเพิ่มไนโตรเจนลงในส่วนผสม
Gotelli และ Ellison วัดจำนวนพืชที่เติบโตและทำซ้ำในอาหารไนโตรเจนต่างๆ จากนั้นจึงสร้างแบบจำลองคอมพิวเตอร์เพื่อทำนายอนาคตของพืชในเหยือกภายใต้สูตรไนโตรเจนต่างๆ
“ไนโตรเจนเป็นปุ๋ย ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี” Gotelli กล่าว แต่เขาและเอลลิสันพบว่าต้นไม้ในเหยือกยิ่งไม่ดีขึ้น การเพิ่มไนโตรเจนทำให้ยอดผู้เสียชีวิตในต้นอ่อนเพิ่มขึ้น นักวิจัยคาดการณ์ว่าแม้การเพิ่มขึ้นของไนโตรเจนส่วนเกินในสิ่งแวดล้อม 1 เปอร์เซ็นต์ต่อปีจะเพิ่มความเสี่ยงอย่างมากที่ประชากรจะสูญพันธุ์ภายในศตวรรษหน้า
อีกอย่าง ฉันถามวิทยากรบางคนเกี่ยวกับผลประโยชน์ทับซ้อนที่อาจเกิดขึ้น Harris ได้ปรึกษากับผู้พัฒนาน้ำมันถั่วเหลืองที่เสริม SDA แต่ไม่มีสต็อกในองค์กร Kennedy อยู่ในคณะที่ปรึกษาทางวิทยาศาสตร์ของ Solae แต่ไม่มีความสัมพันธ์ทางการเงิน และเด็คเคลโบมบอกว่าเขาไม่มีความผูกพัน
การทดสอบในรัฐเทนเนสซีแสดงให้เห็นว่าอนุภาคนาโนของไม้เลื้อยป้องกันรังสีอัลตราไวโอเลต ที่เป็นอันตรายของดวงอาทิตย์ ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่าอนุภาคนาโนของไททาเนียมไดออกไซด์และไอรอนออกไซด์ โลหะออกไซด์ทั้งสองเป็นตัวหลักในการกันแดดของเครื่องสำอางในปัจจุบัน สล็อตฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ
